مدلسازی پلیمریزاسیون محلولی استایرن

مدلسازی واکنش های پلیمریزاسیون محلولی استایرن به کمک معادلات ریاضی ممان زنجیرهای پلیمری مرده و رادیکال های آزاد انجام شده است. در این مدلسازی اثر حلال از طریق واکنش انتقال زنجیر به حلال در معادلات ممان در ظر گرفته شد است. با توجه به اینکه در سیستم های پلیمریزاسیون محلولی با کاهش نسبت حلال /مونومر و بالا رفتن درصد تبدیل واکنش پدیده در هم گره خوردگی زنجیرها به وقوع می پیوندد و این اثر بر ثابت های سرعت واکنش های پلیمریزاسیون موثر است. از این رو از مدل های کنترل کننده نفوذ ccs,ak و mh به همراه معادلات ممان استفاده گردید. از طرف دیگر به منظور بررسی نتایج مدلسازی واکنش پلیمریزاسیون محلولی در نسبت های مختلف حلال/مونومر (10/90، 20/80، 30/70، 40/60) در دمای 70c انجام پذیرفت. مقایسه بین نتایج مدلسازی و نتایج تجربی نشان داد که مدلسازی بر پایه مدل کنترل کننده نفوذ mh بهترین تطابق بین درصدهای تبدیل بر حسب زمان واکنش پلیمیزاسیون را فراهم می نماید. این رفتار را می توان به وابستگی ثابت اختتام در مدل mh به پارامترهای حجم آزاد و خلوط واکنش، دما و غلظت پلیمر تولید شده نسبت داد. از طرف دیگر نتایج مدلسازی مشخصه های مولکولی پلی استایرن (متوسط های وزن مولکولی و شاخص پراکندگی) با تکیه بر مدل mh وccs تطابق نسبتا خوبی را با نتایج نشان داد با این وجود به دلیل در نظر نگرفتن مدل مشابهی برای ثابت واکنش اختتام انحرافی بین نتایج مدلسازی و تجربی مشاهده گردید.